Małe miasteczko, na które nie starczyło mi dnia. Będzie to pierwsze opisanie Tykocina w mojej pamięci (spóźnione z pewnością o jakieś 15 lat). Odnotowuję otarcie się o żydowską część tej miejscowości, ale bez wejścia w nią. Na to potrzebowałbym kolejnego, zapewne całego, dnia. Nie chciałem tak pobieżnie, bez przyglądania się detalom. Rzuciłem okiem (i pstrykiem migawki aparatu) na Synagogę. Na uliczki biegnące dalej, między obielonymi ścianami. Wróciłem na Stary Rynek.

Poczekam na kolejny PKS w tamtą stronę. Jeszcze doczytam przed wyprawą, chociaż potem i tak pobłądzę.

Fotograficznie takie miejsca wymagają czegoś więcej, niż taniego kompaktu oraz protezy talentu w postaci zestawu filtrów. Ale to mój kompakt oraz (no, prawie) moje filtry. Ci z talentem i lustrzankami i tak tam się pałętali, więc jak komuś zależy, to znajdzie lepsze fotografie. Mam jednak tych kilka pinezek dla siebie, punktów odniesienia do których teraz mogę wracać i porównywać.

Prosta myśl po pierwszym kontakcie: ze też to wszystko się ostało...

Oraz: że tak dobrze udało się co nieco odbudować. Zamek nówka, choć papiery mówią o XV wieku.

Dojazd w cenie lodów: 3 zł Voyagerem, 3,5 zł PKS-em z Białegostoku. Kursuje mniej więcej co godzinę.